Seni sevdiğim gün, gün doğdu. İçime aktı güneşin ılık turuncusu. Seni sevdiğimde mevsimlerden kıştı. Oysa hep yaz oldu seni sevdim seveli. Ben hep yazı özlerken çocukluğumdan beri, seni özlemişim meğer!.. Ben hep yazı sevdiğimi söylerken, yazın sen olduğunu bilmeden sevmişim meğer. Şimdi yağmurlar yağarken yaz yağmuru, fırtınalar yazın şakaları bana. Hiçbir mevsim kalmadı hafızamda, yazdan başka.
Küçük, tatlı haberler alıyorum hayatın ortasındayken. Hayat asıl anlamını yeni yeni kazandı. Anlam vermeyi yeni yeni öğrendim. Yıllardır bildiklerim yanlış olmadığı kadar, doğru da değildi. Şimdi de her şey doğru değil belki. Oysa küçük haberler alıyorum çoğuna göre küçük bir tebessüm oluşturan, benimse içimi coşturan. Durup durup yeniden şaşırdığım, yeniden sevindiğim haberler. Bir bebek açtı gözlerini dünyaya. Bir pencere daha açıldı . Bir pencerem daha var umuda bakan.
Hep saçma gelen başkaları yaptığında, şimdi benim yaptıklarım. Hep kızdıklarım körlüklere, belki benim olduklarım. Hep sınırlarını belirlerken hayata karşı, hayat yıkıyor setlerini bir bir. Güvende ama yalnız olmaktan daha güzel risk. Kendini bilen için, ayağa kalkmanın zamanı olduğunu bilen için, bu zamanın ne kadar süreceğini bilen için riske girmek demek değil zaten. Tadını çıkarmak sonuna kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder