Gün geçmiyor ki insan kendi verdiği kararlardan caymasın, yanlışı doğru, doğruyu yanlış olarak algılamasın... Gün geçmiyor ki hayat bize kazık atmasın, attırmasın... Güvenli değilse bu günümüz, yarınımız, nasıl kesin kararlar verebiliriz ki?.. Güvende olmak, yardım etmek için gerekli sanırım. Eğer garantisi yoksa yarınının öyle bonkör olamazsın vefa yönünden. Sanırım vefasız olmamak yeterli bu devirde! Vefalı olamasan da...
Hayatta sevdiklerini tartının bir tarafına koyup, özveriyi diğer tarafına koyarsan hangisi ağır basar. İnsan özveriyi neye karşı sergilemeli, kime karşı?.. Kim kendinden ve sevdiklerinden önce gelir? Yetemiyorsan değerlendireceksin demek ki!..
Kendini tekrarlamak, olduğun yerde saymak hem can sıkıyor, hemde imkalarını zorluyor. Yeni kararlar alırken kendini düşünmen, düşünmen gerekenleri düşünmen gerekiyor. Gereksiz kahramanlıklara yer yok hayatta. İnsan kendisinin kahramanı olmalı. Kahramanlığa da gerek yok aslında. Yaşayacağımız üç günlük dünyada olabildiği kadar uygun şartlarda yaşamak için elinden geleni yapmalı. Öyle yapacağız belli oldu. Kararlar kesinleşti. Ben yuvaya dönüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder