Bugün 14 Şubat 2012. Bugün sevgililer günü. Bugün Allah'ın günlerinden bir tanesi işte. Bugün onu daha çok sevmiyorum. Bugün bir hediye beklemiyorum yada özel bir şey. Bugün de, yarın da, öbür günde onunla birlikte nefes almak istiyorum. Bu bugüne özel bir şey değil. Bir güne özel bir şey değil. Bu onu sevdiğim günden itibaren hissettiğim ve uzun bir süre hissedeceğim bir duygu. Bir günle sınırlamak, sevgililerin doldurduğu, bir güne özel mekanlarda, sevgili yarıştırır gibi, kutlama yapılacak bir şey değil. En güzel hediyemi ben onu tanıdığım gün aldım. Ona da alacağım hediye için özel bir güne ihtiyacı yok benim. İhtiyacı olan bir şey varsa, görüp ona yakıştırdığım bir şey varsa, kendime bir şey alırken ona da almak içimden geçiyorsa alıyorum zaten. Hediye almak, vermek güzel tabi ki ama bence maddi karşılığı olan şeyler değil kalıcı olan. Birinin yanında olduğunu hissetmek, hiç bir zaman yalnız olmadığını bilmek, birini hergün görsen bile yine onu göreceğin için heyecan duymak... Bundan güzel hediye olamaz ki... O yüzden benim her günüm, sevgilimle geçen her günüm sevgililer günüm, her günüm hediye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder